به نقل از «همشهری آنلاین»

آزادی قاتل افغانستانی بعد از ۱۴ سال از زندان قزل حصار

تاریخ انتشار: ۹ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۸۴۹۴۸۲

همشهری آنلاین- حوادث: چند روز قبل دکتر محمد شهریاری سرپرست دادسرای جنایی تهران به همراه یکی از بازپرسان ویژه قتل برای بازدید به زندان قزل حصار رفتند. در آنجا یکی از زندانیان به سرپرست و بازپرس گفت که مردی ۱۴ سال است در زندان زندگی می کند و در این مدت هیچ کس به ملاقات وی نیامده است. دکتر شهریاری و بازپرس قتل وقتی این را شنیدند تصمیم گرفتند تا به زندانی بدون ملاقاتی کمک کنند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به دستور سرپرست، تیم صلح و سازش دادسرای جنایی تهران برای کمک به این زندانی وارد عمل شدند و پرونده اش را از لابه لای پرونده های شعبه اول اجرای احکام بیرون کشیدند تا جزییات پرونده را بازخوانی کنند.

تلاش ویژه

مرد زندانی اهل کشور افغانستان بود. او در یکی از روزهای آبان سال ۸۸ جان یکی از همشهریان خودش را گرفته بود. آنها با یکدیگر دچار اختلافاتی شده بودند که روز حادثه قاتل درجریان درگیری، با میله آهنی به سر مقتول کوبیده و جانش را گرفته بود. وی درباره انگیزه اش گفته بود: مقتول، دخترم را سر راه خود دیده و حرف های نامربوط به وی زده بود. وقتی دخترم این موضوع را به من گفت عصبانی شدم و به سراغ مقتول رفتم. با هم درگیر شدیم و من نتوانستم خشمم را کنترل کنم و جانش را گرفتم.

این مجرم در دادگاه محاکمه و به قصاص محکوم شد. در آن زمان اولیای دم در ایران بودند و خواستار قصاص شدند اما بعد از آن ظاهرا ایران را ترک کرده و به کشور خود بازگشتند. از سوی دیگر خانواده این محکوم هم به کشور خود بازگشته و در مدت ۱۴ سالی که قاتل در زندان بود، هیچ کس به ملاقاتش نرفته بود. وی اما در همه این سالها تلاش کرده بود در زندان به همه کمک کند و رفتارهای خوبی داشته باشد به طوریکه تمام زندانیان از او به نیکی یاد می کردند و نگهبانان زندان نیز اظهار داشت که این مرد رفتارهای مناسبی در زندان دارد. در این شرایط بود که تلاش تیم صلح و سازش برای نجات مرد زندانی که در همه این سالها بلاتکلیف در زندان بود و ملاقاتی نداشت شروع شد تا به او زندگی ببخشند.

پایان خوش

سرانجام تلاش تیم صلح و سازش دادسرای جنایی تهران نتیجه داد و چون سالهاست که از اولیای دم خبری نیست و مرد زندانی بلاتکلیف در زندان به سر می برد، بر اساس قانون دیه به حساب دادگستری باید واریز می شد تا مرد زندانی از زندان آزاد شود. در این شرایط سرپرست دادسرا، بازپرس جنایی تهران، تیم صلح و سازش دادسرا و کمک خیرین شهدای مدافع حرم دست به دست هم دادند تا مبلغ دیه نیز فراهم شود. به این ترتیب مرد زندانی بعد از گذشت ۱۴ سال حبس، روز گذشته از زندان آزاد شد تا خستگی از تن افرادی که در این زمینه تلاش بسیاری انجام داده بودند، بیرون برود و این ماجرا پایان شیرینی داشته باشد.

کد خبر 835631 برچسب‌ها دادگاه اعدام قتل - قاتل حوادث ایران

منبع: همشهری آنلاین

کلیدواژه: دادگاه اعدام قتل قاتل حوادث ایران جنایی تهران مرد زندانی ۱۴ سال

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۸۴۹۴۸۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نور محبوسی که خاموش نشد

هر چند تقویم‌ها را ساخته‌اند تا به ما سال و ماه را یادآوری کنند تا زمان را از دست ندهیم اما این، همه فایده خط‌کشی سال و ماه نیست. گاه همین خط و نشانه‌ها به ما کمک می‌کند سری به روایت‌های به‌جامانده از حوادث و اشخاص در تاریخ بزنیم. وقایع و اشخاصی که برای ما عبرت‌ها و یادآوری‌هایی با خود دارند. در این میان می‌توان مدعی شد تقویم شیعه برای ما بچه مسلمان‌ها، سراسر ذکر و یادآوری است. به همین دلیل بر آن شدیم در مجموعه نوشته‌هایی، برخی از این یادآوری‌ها و ذکرها را بیاوریم.

مناسبت‌های ماه شوال را که مرور می‌کنی، در برخی روزها بیشتر از بقیه ممکن است مکث کنی. یکی از این روزها، سالروز دستگیری امام کاظم(ع) توسط هارون عباسی است. آن‌طور که شنیده‌ایم و می‌دانیم، آغاز امامت ایشان همزمان با دوران استقرار و ثبات خلافت عباسیان است. سلسله‌ای که دارای حکام مستبدی بود و به حکومت‌دارای همراه با خفقان و تهدید و بگیر و ببند، مشهور بودند. طبیعی است در چنین شرایطی، شخصیتی مانند امام موسی کاظم(ع) روز خوش نداشته باشد. بنا به روایت‌های تاریخی، علت اصلی اسارت و زندانی کردن امام موسی کاظم(ع)، شهرت امام و دسترسی شیعیان به ایشان و توجه بی‌سابقه مردم به آن‌ حضرت است. حضرت موسی بن جعفر(ع) در طول دوران امامتش بارها از طرف خلفای عباسی احضار و زندانی شد. در مورد مدت زندانی‌ بودن امام(ع) گزارش‌های مختلفی وجود دارد که می‌توان گفت مدت آخرین اسارت منتهی به شهادت ایشان چهار تا پنج سال و مجموع اسارت ایشان در دوران زندگیشان، بین 10 تا 12سال است. اگرچه در بسیاری از موارد، امام(ع) در خانه برخی از افراد، محصور و تحت نظر بودند؛ اما در مواردی حکومت عباسی به شکنجه ایشان در زندان‌هایی مخوف و سیاهچال‌ها می‌پرداختند که در زیارت‌نامه حضرت به این موضوع اشاره شده است. بر اساس گزارشی دیگر، ‌هارون گاهی برای تفریح به پشت‌بامی می‌رفت که مشرف به زندان بود. روزی به ربیع گفت این پارچه چیست که هر روز آن‌ را داخل زندان می‌بینم؟ ربیع گفت: پارچه نیست! موسی بن جعفر است که پس از فجر تا هنگام نماز ظهر به سجده می‌رود. ‌هارون گفت: او از راهبان بنی‌هاشم است! ربیع از او پرسید: پس چرا در زندان بر وی سخت‌گیری می‌کنی؟ ‌هارون گفت: چاره‌ای نیست!

نخستین‌بار امام در زمان خلافت مهدی عباسی از مدینه به بغداد تبعید شد که زمان دقیق آن ذکر نشده است. اما دومین بار به وسیله هارون در ۲۰شوال سال ۱۷۹ق در مدینه دستگیر و ۷ ذی‌الحجه در بصره در خانه عیسی بن جعفر زندانی شد. نفوذ معنوی امام کاظم(ع) در دستگاه حاکم به‏حدی بود که کسانی مانند علی بن یقطین وزیر دولت عباسی، از دوستداران حضرت موسی بن جعفر(ع) بودند و به دستورات ایشان عمل می‌کردند. هارون سرانجام در سفری که در سال 179 به خانه خدا رفت، از عظمت معنوی امام و احترام خاصی که ایشان در بین مردم داشت بیش از پیش آگاه شد. او پس از بازگشت به مدینه و زیارت مرقد پیامبر(ص) تصمیم گرفت موسی بن جعفر(ع) را دستگیر و زندانی کند. به دستور هارون در زمان انتقال آن حضرت از مدینه به بصره، کجاوه‌هایی در مسیر همراه با کجاوه امام حرکت کردند تا در طول مسیر از راه‌های مختلف مسیر خود را تغییر دهند و  به این ترتیب مردم ندانند امام را به کجا و با کدام کجاوه بردند. این سیاست برای مأیوس کردن مردم و بی‌خبری از تبعیدگاه امام(ع) بود، سیاست‌هایی که نشان‌دهنده ترس حاکمان مستبد از نور و عظمت این امام بزرگوار بود؛ ترسی که به شهادت ایشان منجر شد. اما تاریخ گواه معتبری برای شکست استبداد و باقی ماندن نور است.

زهره هاشمی